น.ส. จุลจุฬา เทียมถนอม (ฟาง) มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรี นักศึกษาฝึกงาน โครงการ แบ่งปันเพื่อการเปลี่ยนแปลง ความรู้สึกที่มีต่อกระจกเงา              ตอนแรกรู้สึกไม่ค่อยอยากมาเท่าไร แต่ที่ตัดสินใจมาก็เพราะลองดูในเว็บและดูรายละเอียดของโครงการแต่ละโครงการ ก็มีความน่าสนใจและก็คิดว่าจะได้ไปมีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมกับชาวบ้านหรือ น้องๆตามโรงเรียนชนบทต่างๆเลยตัดสินใจที่จะมากับเพื่อนอีก 5 คน ซึ่งตอนแรกพี่เค้าจะให้อยู่คนละโครงการแต่พอคุยไปคุยมาพี่จูนก็เลยตัดสินใจ ให้อยู่โครงการเดียวกัน ซึ่งโครงการที่ไปอยู่ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกเค้าให้ทำอะไรวันแรกไปถึงก็ได้ รู้จักกับพี่กี้อดีตทหารญี่ปุ่น55555ที่ เข้ามาคุยกับเรา และเราก็ได้ทำงานจริงๆเหมือนที่เค้าพูดกันว่านักศึกษาฝึกงานต้องเป็นผู้ใช้ แรงงาน เราก็ได้ใช้กันจริงๆอาทิตย์แรกเลยได้หยุดเพราะก็ใช้แรงงานมากจนเกินไปเลย แต่พอเริ่มที่จะมีการประชุมและได้มีงานเป็นชิ้นเป็นอันของแต่ละคนจริงก็ค่อย รู้สึกว่าเราไม่ได้มาใช้แรงงานอย่างเดียว แต่เราต้องใช้สมองและความคิดในการช่วยพัฒนาโครงการแบ่งปันเพื่อการเปลี่ยน แปลงด้วย จนทำให้รู้สึกว่าเราเป็นเหมือนคนทำงานจริงๆไม่ใช่แค่นักศึกษาฝึกงาน เพราะพี่ทัก พี่กี้ พี่แอน ลุงเบิร์ท ให้เราทำงานเหมือนเราเป็นส่วนหนึ่งของมูลนิธิกระจกเงาไม่ได้เห็นเราเป็นแค่ เด็กฝึกงานแต่เหมือนเป็นเจ้าหน้าที่ที่จะช่วยพัฒนาโครงการคนหนึ่ง เลยรู้สึกว่ากระจกเงาไม่ได้มองข้ามความสามารถหรือจำกัดสิทธิการเป็นนักศึกษา ฝึกงาน ทำให้การทำงานเป็นไปอย่างมีความสุขเป็นกันเองเสมอ รู้สึกประทับใจในทุกๆอย่างที่ครอบครัวกระจกเงามีให้ไม่เหมือนที่อื่น และยังมีคำดีๆที่พี่กี้ได้ให้ไว้ว่า “ใน เวลางานพี่เป็นผู้ประเมินพวกแก แต่เวลาเลิกงานยังไงพี่ก็เป็นพี่พวกแก” ซึ้งสุดๆอ่ะพี่คนนี้ สุดท้ายและท้ายสุด             ขอบคุณพี่ๆทุกคนในโครงการและขอบ คุณพี่ๆทุกคนในกระจกเงาที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ใช้แค่นักศึกษาฝึกงานแต่ เป็นส่วนหนึ่งของกระจกเงา ขอบคุณความเป็นกันเอง ความรักของพี่กับน้อง ความเป็นห่วง ความเป็นเพื่อนที่ได้จากกระจกเงา เพราะเพื่อนเราที่ฝึกงานที่อื่นอาจไม่ได้สัมพันธ์มันเหมือนเรา เมื่อไรที่มีโอกาสและกระจกเงาต้องการความช่วยเหลือเราคงได้ทำงานร่วมกันอีก T_T อ่าน 2900